XI - 19K - Rabaçal - Cernache

Als je geest niet is beneveld door futiliteiten
is dit de mooiste tijd van je leven

                                                                                                                                                 Wu-Men 

Het avondmaal in albergue annex restaurant-café O Bonito was uitstekend. Als amuse-gueule had de hospitalera een blok geitenkaas van eigen fabrikaat in schijfjes gesneden met wat brood. Daarna een goed gevulde groentensoep, gepaneerde kabeljauwfilets met rauwkost en aardappeltjes. Als dessert een zelfgemaakte pudding. Dik in orde voor 5 euro. Het ontbijt viel daarmee in vergelijking mager uit. Een broodje met hogervermelde kaas, een sapje en een kommeke koffie. Ook 5 euro. Ik klaag niet. Het was er goed toeven.

Tot 7 uur was ik en Tiziana alleen in de herberg. Een jonge Italiaan vol tattoos viel nog binnen, om 2 uur 's nachts zat hij nog te bellen en lag zijn I-Phone nog te lawijten, en rond een uur of 7 duikelde er een 4-koppig gezelschap binnen van gemengd pluimage. Een Fransman, Romain uit Picardië was de aanvoerder van het groepje. 2 dames ebony-style, London en Zuid-Afrika en een plezante jonge vrouw uit La Bella Italia, Ivory-style. Deze laatste wist niet of ze haar caminho ging uitlopen. De loslopende honden jaagden haar te veel schrik aan ocharme. Ja toch wel ! Ook vandaag weer een paar van die kleppers tegengekomen. Ze waren echter helemaal niet agressief. 

Romain sloofde zijn ziel uit om het de dames naar hun zin te maken. Met succes, ik hoorde alleen maar lovende woorden over zijn inzet. De donkergekleurde dame uit London was duidelijk met haar job getrouwd. Ze zocht deze morgen een plekje op om te werken. Mijn bed bleek het ideale werkterrein te zijn gezien ik de kamer voor mij alleen had . She needed some privacy ! Allez vooruit dan maar, mijn gerief en rugzak bijeengegraaid en ophoepelen maar. Werken op een camino, wat een contradictie in terminis. Ze verdiende wat kletsen op haar blote dikke k... eerlijk gezegd.

Een wekker hoef je niet te zetten hier. 6 uur : Oh my darling, Oh my darling, Oh my darling Clementine ... nee, niet van Barker Bradford maar gebracht door de kerkklokken voor de albergue. 6 uur, stel je voor, vollen bak dat lawaai over je slaapkop ! Thuis zou dat geen verf pakken vrees ik.

 

Over de wandeling zelf valt er niet veel te vertellen. In dezelfde trend als gisteren. Rotspaadjes en hoera, weinig asfalt. Wel liepen de paadjes nu op de flanken van de hellingen in plaats van in de vallei. Erg mooi, soms kreeg je de indruk in het één of ander regenwoud te zitten. Borneo bijvoorbeeld. Hoge kalende stammen tegen de berghellingen met helemaal in de hoogte een uitwaaierend bladerdak. Je zou er in deze boomkruinen een paar slingerende oerang oetangs bij moeten fantaseren om het plaatje compleet te maken. Geweldig mooie panoramas en authentieke dorpjes waar Vadertje Tijd nooit is langs geweest. Onderweg ben ik even gestopt in Conimbriga voor een koffietje. Samen met m'n stapmaat. Hier vind je een historische site van de Romeinen. Museum, gegidste wandelingen, erg netjes en als extra mocht je een pelgrimsstempel halen aan de balie van de ticketverkoop. Heb ik dan ook gedaan. En hoera, een geldautomaat heb ik er ook gevonden. Degenen die ik onderweg al ben tegengekomen straalden niet echt bedrijfszekerheid uit.

 

En na een kort wandelingetje ben ik in Cernache beland. Amper 19 km. Een echte pelgrimsherberg, 8 euro en sebietekes ga ik een pelgrilsmenuutje degusteren in restaurant 'O Policia'. Daar kan Tiziana als arm en dienster der Australische wet niet aan voorbij lopen. De hospitalero, sebiet komt hij nog ontvangen, gaf ons die hint zijnde een zeer goede stek te wezen met een eerlijke keuken. De uitbater is een politieman op rust. Seffens moet mijne stapmaat maar wat flemen en dan krijgen we misschien een grotere telloor ! Ondertussen vertelt ze me dat ze haar badge gaat laten zien. Zoals in de Amerikaanse films. Toffe stapgezel  😉😉😉.

 

Morgen wordt het een heel korte uitstap naar Coimbra, 11 km los uit de pol, zodat er wat tijd overblijft om deze universiteitsstad te bezichtigen. Voilà zie, dat was het weeral. Ik verheug me op het dineetje. Hopelijk is het geen kost à la 'Hotel den Houten Lepel'. Voor de niet-kenners bedoel ik hiermee de Begijnenstraat. Zoek het maar uit ! Tot morgen !