V - 28K - Santarèm - Azinhaga

😌

Men moet de dingen de tijd gunnen
zich aan ons voor te stellen
en dingen zijn nooit gehaast

                                                                                                                            Libert Vander Kerken 

Bij het intikken van m'n blog heb ik gisterenavond in de bar kennis gemaakt met Soufiane. Soufiane was van Marokaanse afkomst en was bij z'n terugkeer na een familiebezoek in Marokko met z'n auto in Santarèm verzeild geraakt. Toffe babbel gehad over de pelgrimstochten in beide religies. Hij was enigszins verwonderd dat er ook moslims naar Santiago pelgrimeerden. Zij het dan eerder uit spirituele of sportieve redenen. Anderzijds denk ik niet dat je als niet-moslim rond de kasba mag lopen daar in Mekka. Het is nu ook niet bij de deur.

En voilà, ik zit nu gans alleen op de camino. M'n Italiaans en Oostenrijks gezelschap zijn naar Fatima vertrokken. Tot in Santarèm liepen bedevaartroute en caminho gelijk. Ze zijn allemaal den Gianni, de priester, gevolgd naar zijn bruid van Fatima. Toffe gast anders. Ook daar in Italië is er een tekort van die mannen. Hij moest ook de bediening van 5 parochies voor zijn rekening nemen. Ik kom ze misschien nog wel tegen. Op een Camino weet je nooit. Zelf zoek ik ook naar Fatima te gaan maar ik wijk niet af van het jacobspad. Mijn plan bestaat er in om vanuit Thomar de bus heen en weer naar Fatima te nemen. Daar zou ik graag de klompjes zilver met de gegraveerde engeltjes op een mooi plaatsje leggen.

Vanmorgen ook weeral de laatste vertrokken. Ik maak er een sport van. Het buffet ging maar eerst open om 8 uur en die andere pelgrims hadden een lunchpakket laten maken zodat ze tussen 6 en 7 al konden vertrekken. Dat heeft voordelen maar dat voortdurend letten op de tijd sluit het relaxe aan het pelgrimeren toch enigszins kort. Rustig ontbijten, no stress !

Een goede wandeling deze keer. Terug 7 op 10 want gisteren was ik iets te royaal met de toekenning van de punten. Weinig asfalt en overwegend halfverharde wegen. In Santarèm begon de tocht vanmorgen met een grellige afdaling. Het ligt op een berg en het pad liep langs de ruïnes van de oude stadswallen. Opletten want mijn bleinen reclameerden op de steile helling bergaf. Onmiddelijk kwamen de velden met gewassen om de hoek. Ook de mogelijkheid om aan bevoorrading te geraken is een pluspunt. In Vale de Figueira heb ik wat koffiekoeken gekocht in een café en wat koude drank om de camelbag wat bij te vullen. 4 liter tutter je zonder met de ogen te knipperen er gemakkelijk door met die verzengende hitte. De thermometer ging op de middag weer vlot over de 35°C. De komende dagen wordt er nog altijd hetzelfde verwacht. Je wordt dat stilletjesaan gewoon. Thuis zou het weer wat minder zijn naar verluidt.

In plaats van uitsluitend tomatenvelden gisteren kwam er vandaag gelukkig wat afwisseling. Rode paprikas, galia meloenen waarvan ik dacht dat het pompoenen waren, maïs en blauwe en witte druiven. Die laatste waren nog verschrikkelijk zuur. De blauwe daarentegen waren al erg zoet. Lekker en in die immense velden zal men wel niet op een druifke meer of minder zien. Maar ook wat betreft het landschap zou hier wat afwisseling welkom zijn. Als je uren door zo'n groententuin baggert heb je het ondertussen wel gezien. Wat er wel tof aan is bij zo 'n warm weer is dat de immense sproeiinstallaties ook de paden besprenkelen. Ik ben er lekker gaan onderstaan, goed fris was dat.  Bijkomend toch een geruststelling dat sproeien want de paden zijn omzoomd met muren van maïsstengels. Echte tunnels door die immense velden. Als daar brand moest ontstaan vanwege de droogte geraak je niet meer veilig weg.  

Rond een uur of halfvijf kwam ik aan bij Señora Helena van het Casa de Azzancha. Een privélogement. Na 28km hield ik het stappen voor bekeken. Normaal liep de tocht door tot in Golega maar dat betekende nog 8 extra paaltjes. Als je rekker niet meer meegeeft moet je inkorten of je krijgt vodden. Het is te heet om zulke grote afstanden met een zware rugzak af te leggen. Je voeten beginnen te reclameren. De inspanningspijn laat zich dan voelen en je voeten zijn dringend aan recuperatie toe.

Ik kreeg hier in die casa verdorie de suite aangeboden. Weeral het kot voor mij alleen en Señora Helena heeft me nog een avondmaaltijd bereid. Een schotel pulpo begot. Een berg aardappelen en groenten en een hele galia meloen. Ik kreeg het niet op, zoveel had ze klaargemaakt. Ja zeg voor 30 euro, slapen in een proper verzorgd bed en  2 maaltijden. Dat valt mooi binnen m'n budget. 

Voor morgen kijk ik de kat uit de boom. Thomar is te ver om dat ineens uit te lopen, dan wordt het morgen een korte van rond de 16 paaltjes. Ik ga er eens over slapen. Slaapwel !

Toch nog vlug een bedankje voor de leuke reacties die ik mag ontvangen. En Linda ... ik heb wel een klakske maar de klep is wat kort :-).