Altijd leuk om onverwachts een mailtje te krijgen van vrienden / kennissen. Deze keer een mailtje van Eric, de kozijn van m'n stapmaat Hugo. Even om de trots te delen dat Hugo zijn 100km dodentocht van Bornem '18 weer met succes heeft uitgewandeld en voor wat mij betreft, me een hart onder de riem te steken met m'n aankomende tocht. Eric is eveneens een bezield stapper met een voorliefde voor de wandelwegen langs Vlaamse waterlopen.
Eric verraste me dit keer met 2 indringende gedichtjes. Vooral het gedichtje voor Sanne is beklijvend sterk. Hij vroeg me om het haar over te maken.
voor Sanne:
POSTUUM
Ouders die hun kind
verliezen
Plots
Draait de wereld
Andersom, en
Splijt de aarde
open.
In dit zwart gat
Tikt nu de klok
Achterstevoren,
De tijd blijft leeg
Hij zal geen verder
Leven vullen.
Veel
sterkte op jullie (levens-)weg
Eric
van Britsom
blog - gedichtenblog
DE WEG
Hij is er altijd al
geweest
Discreet, vrijblijvend,
onbewogen;
En altijd open, wacht hij
op jouw,
Hij neemt je mee,
vervoert je
op en neer
En slingert je rusteloos
heen en weer.
Meestal alleen,
En onderweg
maar ook met twee
Of meer en velen
en soms te veel.
Dan ga je langs de kant
met volle teugen
Landschap drinken
en zit je neer,
De rug gekeerd.
De weg leunt op je hoofd
het licht vult stil je
ogen
Gevluchte wolken aaien je
schoon
en ademen zacht je
binnenste buiten:
Voldaan van top tot teen
waarom nog verder gaan?
Toch sta je op en
uitgewaaid,
de veer weer opgedraaid
Wil je vooruit, verder op
pad
het einde is nog niet in
zicht
Het doel altijd verborgen
je loopt maar door, want
verder wacht
De eeuwige
nieuwsgierigheid.
Dankjewel Eric voor dit mooie stukje poëzie. Doet plezier zoiets !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten