IX - 20K - Quinta de Corteça - Ansiao

Heb je geduld te wachten tot je modder zakt en het water helder wordt ?
Kun je in stilte verwijlen tot de juiste handeling vanuit zichzelf ontstaat ?

                                                                                                                                                  Lao-Tse 

Deze dag ben ik ook heelhuids doorgekomen. Het was een heel mooie herberg gisteren waar ik logeerde en ik wil niet klagen. Ik heb eten gevonden en een bed maar als er me gevraagd wordt een recensie te schrijven dan wil ik wel kwijt dat die fastfood eend met rijst, op te warmen in de microgolf, naar karton smaakte. Het bed, propereteit troef maar op een plastieken matras en dito kopkussen is het wennen om de slaap te vatten. Je zweet je een ongeluk met bulten.

 

Ik en Tiziana, mijne stapmaat zijn rond 8u30 vertrokken na een goed ontbijt. Enige hilariteit bij de hospitalero wat betreft de terminologie van brood en haar afgeleide producten. Toen hij me vroeg hoeveel brood ik moest hebben antwoordde ik een sneetje of 4. Daar kon hij niet bij met zijn Portugees verstand. Toen ik door had dat hij het over pistolets had en hem op Google de afbeelding ervan toonde kwamen er natuurlijk ook revolvers voor op de afbeelding. Daar kon hij me niet aan helpen maar het woord pistolet zou hij nooit meer vergeten. Ook mijne stapmaat lag in een halve deuk.

 

Het werd een supertripje vandaag. Asfalt aanvaardbaar en als de onverharde paden aan de beurt kwamen brachten die je naar groene beboste valleien. Machtige panoramas, de paadjes die je er naar leiden lagen ingepakt in een groen tapijt van gebladerte. Zowaar tunnels waar je door loopt. Verdraagbare temperaturen, de zon zat gesluierd achter een grijze wolkennevel. Rond 5 uur flink wat gedonder en een serieuze regenvlaag. Rond 8 uur nog eentje. Terug veel ozon in the air.

 

Geen al te lange weg vandaag maar toch redelijk wat hoogtemeters. De voeten komen in vorm. Enkel na even stil te zitten en dan terug te vertrekken voel je dat de sluipende aftakeling al op de loer ligt. De cirkel van het leven begint aan haar laatste krommingen. Letterlijk ende figuurlijk.

 

Vandaag ging ik met Tiziana de culinaire toer op. Goed nieuws voor de witloofboeren, in Australië hebben ze daar nog niet van gehoord.  'Meat pies' waren de favorit ginder. Mijne friet met stoofvlees sloeg precies niet aan bij haar. Ze moet heel lekker kunnen koken, ze heeft zelf een snackbar annex coffeeshop gerund daar in Melbourne. 't Enigste wat ze niet kon, zo zei ze, was het maken van scones.

 

Gisteren in de albergue zat er een Frans koppel uit de Vogezen. Sympathieke mensen, mevrouw was Roemeense. Nu zitten ze ook hier in Ansao in hetzelfde hostel. Hun voeten hebben het begeven op de verharde wegen. Daar willen ze niet meer op lopen. Ja, daar loop je verzekerd blaren op als je met een rugzak beladen bent. Mijne maat is dan weer een beetje teleurgesteld in de dure loopschoenen die ze had aangeschaft. Overal begeven de naden en er is vroegtijdige sleet op zolen en hielen. Wees maar gerust, beton en asfalt zijn de grootste spelbrekers op een lang afstandspad. Ik loop nog liever op modderige graszoden.

 

Belangrijke wending vandaag in deze Caminho ... een achternichtje stapt misschien mee vanuit Porto. Ik kreeg een berichtje van haar. Een gepland reisje met een vriendin is jammerlijk in het water gevallen en dit zou een uitgelezen alternatief kunnen worden. Maar het is moeilijk voor me om vanuit de Caminho het één en ander te regelen maar ik hoop dat het lukt om nog aan een credencial te geraken. Never say never. Alleszins m'n stapmaten zijn op de hoogte gebracht en kan er vanuit die hoek wat hulp of info gegeven worden. Thumbs up ! 

Morgen naar Rabaçal. Ooit een belangrijke stad geweest in de reconquista, het verdrijven van de Moren uit Iberia. Ook weer een bescheiden afstand van rond de 20 paaltjes 😉😉. Ik zie dat wel zitten vanaf hier.  Slaapwel !