Van leuk naar droevig en terug leuk nieuws.

😂😂😂

Als je je geluk volgt gaan er deuren open die er tevoren niet waren.

                                                                                                                                Joseph Campbell 

Gisterenavond rond een uur of 11 kreeg ik ineens een smske binnen. “Jan zijt gij nog wakker ?” Ja dat was ik nog maar ik wist in de verste verte niet wie me dat stuurde. Bleek dat verdorie de Philiep te zijn. Hij komt al 14 jaar naar Portugal naar een vissersdorpje in de geburen van Setubal. Zijn vrouw Annabel heeft Portugese roots, vandaar. Hij zou even afkomen naar Lissabon om goeiedag te zeggen. Een taxi tot aan de ferry en daarmee over de Taag, zo zou hij afkomen want er waren geen huurautos te vinden. We spraken af aan de afvaarthal voor de ferries in Cais de Sorde. Uiteindelijk troffen we elkaar in de Time Out, die geweldige hal met culinaire hoogstandjes. Philiep was een toffe collega en ondertussen ook al op pensioen. Wat een hartelijk weerzien. 6 jaar geleden was het dat we elkaar nog zagen. Goed bijgebabbeld, pintje en de Philiep trakteerde me op een hap. Een lekker sandwich met kalfsvlees, kaas en ajuin. Hij klapte verdorie zeer vlot Portugees en leerde me het één en ander over hun keuken.  Zou het eraan te zien zijn dat een pelgrim de soberheid omhelst ? Alleszins fijn Philiep, en dankjewel voor de attentie. Dat we verdorie elkaar in Lissabon moeten tegenkomen.

 

Terwijl ik dit tik zit ik in het hospitaal. Al stuurde me dat hij opgenomen was in het Hospital de Centro. Dat bleek niet te bestaan toen ik in het eerste het beste hospitaal 'San José' daar navraag naar deed. Waarschijnlijk zou dat wel het hospital Santa Maria zijn volgens de receptioniste daar. Handen en voeten heb je hier nodig om iets uitgelegd te krijgen. Om aan wasspelden te geraken later op de dag was het het zelfde liedje. Hier in Lissabon zijn er wel een stuk of 20 ziekenhuizen. Dat hospitaal lag in het noorden van de stad. Ja, dan maar op goed geluk er in de namiddag op af. Met de Philiep ben ik nog meegestapt tot aan de afvaartterminal om afscheid te nemen. Ik heb van het weerzien genoten, echt ! Van daaruit dan met de metro naar dat gasthuis. Een halfuurtje bollen en dan nog een halfuurtje stappen. Maar Al was niet op zijn kamer. De zuster verpleegster meldde me dat hij weg was gebracht voor testen. Binnen 10 minuutjes zou hij wel terug zijn.  Ik zit hier nu te wachten tot hij terug is. Wat een aftandse bedoening daar in zo'n ziekenhuis. Er is helemaal geen respectvolle omkadering voor de patiënten aanwezig. Maar niemand schijnt daar zich aan te storen, ik hoop de patiënten evenmin. Ben benieuwd wat er aan de hand is.

2 uur gewacht op den Al tot hij daar kwam hij aangereden, geduwd in een rolstoel. Ja geen goed nieuws, een camino zit er voor hem niet meer in. Zijn benen konden hem niet meer dragen.

Maar een blog leent zich niet om iemands gezondheidstoestand in de verf te zetten. Dat zou weinig respectvol zijn. Ik hoop dat hij er vlug bovenop komt.

 

Deze avond heb ik nog een toffe madam leren kennen hier in de hostal. Sandra, een Schotse dame wonend in den Haag. Ze zat hier op het terras met een grote zak chips een pintje te drinken. Ze wilde enkele dagen rustig chillen in Lissabon en dan is zo'n hostal het ideale oord. Ook erg spiritueel bezield en dan hou je er erg verrijkende gesprekken aan over. Ze stelde zelfs voor een bezoekje te brengen aan Al. Ze ging deze blog volgen ! On the bonnie bonie banks of Loch Lomond ! Samen gezongen, heel toffe ontmoeting weeral. Nog een fotootje voor de blog ? Mag dat ? Ja maar eerst wat lippestift smeren ... !  Dankjewel voor de fijne avond samen Sandra.

M'n eerste stempel staat in mijn boekje. Ik wilde op safe spelen want ik moet starten aan de Sé Cathedral. Hier heeft de receptioniste al voor mijn stempeltje gezorgd. Voor het geval die Godstempel nog niet open zou zijn. Ge weet nooit, in Chartres kwam ik aan na die nonnen hun shift. Ik kon fluiten naar mijn stempel. Morgen terugkomen was hun devies !

Ik kruip erin, er duikelen hier een koppel bejaarde Fransmannen binnen. Ne sjieke gast, een rugzak en hij draagt een strik !