Kleine update

Zo, ik begin stilaan af te tellen. Het is raar maar deze keer voel ik me heel rustig. De vorige keren een beetje onrust in mijn lijf die veroorzaakt werd door de vrees het één of het ander te vergeten. Ook het feit dat ik onlangs in Lissabon geweest ben zwakt de vragen rond het onbekende ook af. Ik heb er nu helemaal geen last van. Ziekenkas is geregeld, reisverzekering was al okee, m'n bottienen worden gelapt want er was wat sleet op de hielen. Mijn gedenksteentjes om onderweg achter te laten, check ! Sanne heeft 2 mooie zilveren steentjes meegegeven ter nagedachtenis van haar overleden kindjes. Zo mooi, er staan engeltjes in gegraveerd. Ook voor de buurvrouw neem ik een keitje mee en natuurlijk ééntje van m'n eigen kroost die onlangs nog is uitgebreid met een schattig kleindochtertje. Ik heb dan ook nog wat inkopen gedaan in de Decathlon en op Bol.com, dankjewel dochtertje en zoon voor dit kado. Wat lichte t-shirts, een windstopper, een sweater. Zojuist heb ik m'n backpack gewassen. En ik denk er toch goed aan te doen om toch maar eens een reislijstje op te stellen. Ik ben er precies iets te gerust in. Nu bedenk ineens dat het aspect apothekerij nog niet in me was opgekomen. Eens checken ... compeed, merchurochroom, vochtinbrengende balsem ... wat plakkers ook nog ... kamferspray voor verhitte voeten, talkpoeder, deet tegen de lastige insecten. Dat mag ik dus zeker niet vergeten. 

Mijne stapmaat Al den Amerikaan daarentegen die maakt zich toch wat zorgen. Zo te lezen krijg ik de indruk dat hij nogal lichtzinnig heeft besloten om de tocht aan te vatten. Hij had beter een volledige genezing van zijn been afgewacht en een fiat van de dokter. Hoe langer hoe meer rijzen er bij hem wijfels over de haalbaarheid van zijn opzet. Hij schreef me onlangs dat de dokters te veel spierweefsel  hadden weggenomen van zijn been en dat deze nog niet ten volle terug op kracht was. Ook nam hij nog antibiotica tegen de ontstekingen. Hij was daarom zinnens om kortere trippen te maken en gebruik te maken van het georganiseerd bagagevervoer. Dat zou pas slim zijn. Alhoewel we over een periode van 3 jaar spreken en hij dagelijks zijn gym-oefeningen doet, vrees ik dat hij in zijn prognoses over zijn genezingsproces iets te voortvarend is geweest. We zien wel en waar ik kan trek ik hem mee over de meet. Toch zal hij naar zijn lichaam moeten luisteren en zelf moeten oordelen. Het zou jammer zijn moest hij het niet halen. Zo graag had hij de kerken en kathedralen weergezien, schrijft hij. Er zijn anders nog oplossingen. Ik las op FB de replies van zijn vriendenkring op zijn post aangaande zijn twijfels. Alsof hij iemand zou teleurstellen indien hij zou moeten afhaken onderweg en hier op voorhand al wilde op anticiperen. Graag las ik dan ook de opmerkingen die zijn vrienden hem maakten. Velen gaven aan dat het geen schande is om de camino naar je eigen leest te schoeien. Dat het dus geen schande is om gebruik te maken van vervoer indien het je iets minder lukt. Anderen schrijven dan weer dat hij wanneer hij deels met het openbaar vervoer pelgrimeert, er meer tijd overblijft om aan sightseeing te doen op de verschillende alberguestops.  We zien wel, maar dat hij vooral maar naar zijn lichaam luistert. Dat is zowat het voornaamste. En zelfs opgeven is geen oneervolle nederlaag. 

Ik stop hier, ... nog rubberdoppen voor m'n stokken. Er zal nog wel wat in me opkomen zeker ? Ja zeg, die hittegolf nu daar in Zuid Europa ! Vandaag tegen de 50°C in Portugal ! Dat het maar al wat mildert tegen dat ik er aankom. Dat zal wel ... ik begin aan mijn lijstje zie. 

Dankjewel Leo voor het lollige plaatje met humor !