XXVII - 25k - Padron - Santiago de Compostela

Op het pad der vriendschap bloeien de mooiste bloemen
Ze dragen de namen
verdraagzaamheid, vertrouwen, eerlijkheid  en hulpvaardigheid
                                                                                                                                       

De buit is binnen. Ttz, ik heb mijn Compostela op zak. Seffens meer. Vroeg op deze morgen om de laatste 28 paaltjes te stappen. Om halfacht was ik al ribbedebie. De avond tevoren ben ik nog even naar de foor (kermis) in de stad geweest. Ik denk dat het er jaarmarkt was geweest. Iedereen op z'n paasbest waarbij de kleine meisjes in de mooiste jurkjes rondliepen. Met kant, lintjes en kleurrijk borduursel afgezet paradeerden ze op de straat. M'n stapmaat de Ronny zou ongetwijfeld aan een zuurstoffles  moeten hangen na een bezoekje aan deze kermis. Op barbecues van indrukwekkende afmetingen die opgesteld stonden zoals treinwagons lagen al even indrukwekkende hompen vlees, ribben, hele kippen en nog ander braadvlees. In gigantische kookpotten stond de bouillon te pruttelen voor de pulpo. Die pulpo is toch een streekprodukt dat je niet uit de weg mag gaan wanneer je Galicia bezoekt. Eens terug in de herberg, je moet om 22u binnen zijn of je kan buiten slapen, ben ik gaan slapen. Een Duitser in het bed naast me was serieuze eiken aan het doorzagen. Ja die was al in een diepe slaap. Normaal zou je je hieraan kunnen ergeren maar ik kon die mens niks kwalijk nemen. Hij was op tocht met een tiental delinkwente jongeren. Hij betaalde alles uit zijn eigen portemonnee voor die kinderen. Hoedje af, ik zou dit niet aandurven.  Dat hoedje moet je soms meer afdoen op een camino. Vanmorgen nog toen ik Padron uitliep kwam ik een vader tegen die pelgrimmeerde met z'n dochter. Ik schatte ze vooraan in de 20. Dat meisje leed aan de neurologische St. Jansziekte, in de volksmond beweegt de lijder hieraan zich al dansend met de Sint Vitusdans. Onbedwingbaar zich al dansend voortbewegen. Haar wandelstokken hielpen haar stappen een beetje onder controle te houden. Zwalpend en wiegend en schuddend stapte ze voort ocharme. Hoedje dus ook af.

Het stappen ging erg goed vooruit. Wat muziek van de Ipod en dan vliegen de kilometers voorbij. Onderweg ben ik een ravitaiseringspost tegengekomen. Ik waande me even in de Ronde van Frankrijk. Uitgestald op de stoep stonden er bananen, wat koekjes en waterflessen. Dat weet ik dan ook weeral, deze bevoorrading zit mee in het arrangement van georganiseerd pelgrimmeren.

Els arriveerde rond 12u op het plein voor de katedraal. Ik had nog 10km te stappen. Ik had zelf nog geen rust genomen, zo vlug ging dit vooruit vandaag. Ik was precies een prijsduif vliegend op weduwschap en op de halve fond om m'n pelgrimsvriendin Els weer te zien. Santiago de Compostela ligt op een berg dus de laatste kilometers waren bergop. Ik ben er geraakt. Els stond in het midden van de plein en klokslag 2 uur konden we elkaar met een innige omhelzing feliciteren. De emotie laaide even bij me op. De Camino Apart Together was een feit. We gingen samen even naar de huiskamer der Lage Landen. Een ontmoetingsplek voor pelgrims die hun camino voltooid hebben. Het is een dubbelinitiatief van het Nederlands en Vlaams Genootschap. Een lieve Nederrlandse vrijwilligster bood ons koffie met een koekske aan. Erg sympathiek. Op de pelgrimszegen in februari werd de werking van deze huiskamer toegelicht. Knap werk van die vrijwilligers. Hoedje af weeral.

Samen met Els zijn we dan een uurtje gaan aanschuiven voor onze Compostela, lees diploma. Je kan nu ook een mooi attestje laten opstellen met startpunt en afgelegde afstand. 3€ wordt er voor gevraagd. Het mijne was vlug gemaakt maar Els die uit Alicante was vertrokken had meer moeite om de opstelster de geografische ligging van Alicante diets te maken. Het leek erop dat ze begrepen had dat Els met haar Fiets op de maan was vertrokken. Bovendien had ze haar  fietshelm nog op maar de opstelster, nog meer van streek, vroeg of ze te voet had gepelgrimmeerd.

Na een frisse pint hebben we het hostal opgezicht. Els haar fiets heeft zelfs een aparte kamer gekregen hier in het hostal. Nu nog iets zoeken om te eten seffens, een snackje of zo en daarna misschien eens de graad van euforie gaan peilen op het kathedraalplein. Tot een volgende….

https://photos.app.goo.gl/XBMXafJ6uC9y8cET6