XX - 35k - Barcelos - Ponte de Lima

We vinden onze bestemming op de weg die we inslaan om haar te vermijden

                                                                                                                                       David Richo

Vanmorgen was het 8 uur toen ik vertrok. Wat graanrepen binnengespeeld, een slok water en weg. Het beloofde een zware trip te worden. 37km volgens het boekske maar mijn gps klokte af op net geen 40km. Oh ja, je kon vroeger je zak afkappen maar Lynn moet morgen naar Valenca reizen en ik zit aan een strak schema om Els te ontmoeten. Die rijdt de pannen van het dak en op haar camino de Sureste krijgt ze met een waaier aan bizarre overnachtingsplaatsen te maken. Nu slaapt ze in een kerk, weliswaar voorzien van alle gerief maar het staat onder toezicht van een pater van 80 jaar. Ze stond bijna in haar blote kont om te gaan douchen toen die er binnendook. De snoeperd schreef ze op haar Hollands.

Zo een supertrip, dan vertrek je beter rustig of je krijgt vodden. Ik vreesde een beetje voor bleinen maar ik bleef er van gespaard. Wel heel vermoeide voeten maar dat recupereer je vlug. Bleinen dat vraagt wat meer tijd. Wel heb ik een zonneslag opgelopen, aan mijn oren begot. Schrijf dat maar eens op. Oorzaak van die vermoeide voeten : primo de afstand, secundo de kasseien. Die van het Bois de Wallers zijn daarbij vergeleken een biljartlaken. Kasseien, hobbel en sobbel. Ik ben in Brazilië dezelfde tegengekomen en die werden daar destijds gebruikt om de slaven te beletten ervan door te gaan. Op hun blote voeten was het onmogelijk om te kunnen gaan lopen. 20km stappen op zulke kasseien en dan weet je het wel.

Maar de weg, de omgeving, het panorama maakte alles dubbel en dik goed. Miljoenen bloemen staan er in de bloei. Aronskelken in de wei, zoveel zoals er bij ons pisbloemen staan. Zoete parfums waaien in je neus met de warme wind. Ja het was nog goed weer op de koop toe. Honderden hagedisjes lopen je voor de voeten. Alleen die kasseien, ik heb ze godbetert vervloekt. En ik niet alleen. Ook Lynn zat op een momentje erdoor en moest langs de kant gaan zitten. Ze was op ocharme. 

Een 5 km voor Ponte de Lima, heb ik de steentjes voor de overleden kindjes van Sanne neergelegd. Het was een ongelooflijk mooi plekje met op de achtergrond de bergen. Kristof m'n oudste zoon schreef dat er vanavond 2 sterretjes zullen fonkelen aan het uitspansel. Ik kan het geloven, het waren er zilveren die steentjes.

Aangekomen in de Albergue hebben we gauw een douchke gepakt. Beetje de was gedaan en een paar croque monsieurkes gaan eten met een stevige pint bier. Lynn zweert bij Vinho Verde. Ik ga stoppen, morgen gaat Lynn naar huis en ik naar Rubiaes. Een heel klein tochtje waar ik niet kwaad voor ben.

Hieronder zouden de fotos moeten komen maar het lukt soms niet.
Hier is dan toch in geval de link. Barcelos - Ponte de Lima

----------------