zaterdag 27 april 2019

XXVI -19k - Caldas de Reis - Padron




Een huiselijke omgeving is niets anders dan een systeem van gewoonten.
Het verrassende, dikwijls overweldigende van een reis in een vreemd land is,
dat men gedwongen wordt zich te veranderen, of men wil of niet.
                                                                                                                                      Lars Gustafson 



Ďe voorlaatste trip zit er op maar ik zal beginnen van in het begin. Om halfzeven deze morgen werd er in de herberg al opgekraamd. Ik was al wakker maar dacht ... ' ik blijf nog wat liggen en laat die haastigaards maar vertrekken '. Maar toen ze het licht in de zaal aanstaken was het de moeite niet meer om te blijven liggen en ben ik nadat mijne onderbuur klaar was met inpakken ook maar opgestaan. Toch een koppeltje gespot met onder beiden hun pols een plakker/spannentrap/pleister waaronder vermoedelijk zo 'n schelptattoo je tot een levenslange herinnering veroordeelt.
Het licht in de keuken werkte op een minuterie dus zat ik samen met George te ontbijten in het donker. George, een Canadees uit British Columbia, loopt 7 caminos tegelijk. Dan doet hij enkele trippen op de Inglese, verkast hij naar de Levante om vervolgens enkele kilometers van de Primitivo plat te lopen. Nu zit hij dus op de Portuguès. Daar waar hij  woont staan regelmatig de bossen in brand. The Climate Change was de boosdoener volgens hem. Omdat ginderachter alles naar de rook stinkt gaat hij in Europa maar wat wandelen.
Het stappen ging vlot vandaag maar ontspannen de beentjes strekken was er niet bij. Gedurig aan moest je opzij uitwijken voor een horde mountainbikers. Die denderden in sneltreinvaart en in groep je voorbij waarbij de ene niet onder wou doen voor de ander. 2x reden ze me bijna er onderuit en 1 spanjaard werd kwaad omdat ik iets uitweek op het pad en hij remmen moest.  Het was bergop en ik wilde hem terug in gang duwen maar hij werd nog kolerieker. Een fiets van rond de 1000€ en er staat zelfs nog geen bel op. Toch beleef ik er plezier aan om die mannen hun haantjesgedrag gade te slaan. Korte bochten worden met de nodige slidings genomen, liefst voor het oog van toeschouwers. Bergop ben je waarschijnlijk een mietje als je je kont uit het zadel licht en recht op de trappers moet gaan staan. De rechte stukken worden dan weer afgemaald met de knieën lichtjes naar buiten gespreid. Wellicht om de door testosteron gepimpte kingsize genitaliën van extra ademtocht te voorzien. Ieder diertje zijn pleziertje nochthans. Ik zie ze graag bezig die fietshelden maar voor menig voetpelgrim zijn het pain in the asses.
Op de caminho hier loopt er een Fransman die ik regelmatig tegenkom. Met Bonjour Pélérin wordt je uitbundig door hem begroet. Je ziet aan de kleding dat we in de laatste 100km zitten zo zei hij. En ja inderdaad. Onderweg zie je al eens een camionette stoppen waarrond zich een hoop mensen verzamelen. Ze nemen hun spiksplinternieuw 20lt rugzakje uit het laadruim en met een nagelnieuwe outfit beginnen ze aan de tocht. Het is voor vele mensen ook een manier om hun droom te verwezenlijken. Ieder doet het op zijn manier. Ik vrees echter dat zulke arrangementen stukken van mensen kosten.
Lang geleden dat ik mijn I-pod nog eens heb beluisterd. Met wat muziek vlieg je …. and when I walk, I think I am flying through the sky, on the wings of a nightingale … I fly.
Mooie panoramas weeral in een licht heuvelend landschap. Ook verschillende geuren zijn er te ruiken maar ik zou er geld voor willen geven om de oorsprong ervan thuis te kunnen brengen.
Padron geeft me logies in de albergue municipal. Mooie herberg naast de kathedraal. Lynn vertelde me dat ik de likeur gemaakt van de beroemde padronespepers moest gaan proeven. Dat is gebeurd en het racion pulpo gedegusteerd in een loepzuivere pulperia is nu aan het verteren. Morgen trek ik Santiago binnen. Els ook, dan wel met de fiets en ocharme haar fietsbroek werd gejat. Ze zit in Arzua en moet morgen nog maar 45km fietsen. Een peulschilletje volgens haar. De ontmoeting na onze Camino Apart Together zal vreugdevol zijn.
Ik ga nu nog eens even de stad in. Het is er kermis en bijgevolg loopt iedereen hier in feeststemming rond. Het kan nog plezant worden met andere woorden.

https://photos.app.goo.gl/WPPdMxZUn7RuYQUZ6




1 opmerking:

Esther Van Santvliet zei

Haha jij gisteren naar de kermis, Elien en ik naar het circus! Ook een leuk vertier circus Barones hier in Beveren. Veel succes bij het laatste loodje vandaag! De eindmeet komt eraan. Groetjes