De 'Weg' : Je hoofd leegmaken om te ontvangen.

In de hemel is een engel niks bijzonders
                                                            
George Bernard Shaw 

Twee zaken mocht ik deze keer voor m'n vertrek zeker niet vergeten : 

Primo: Groetjes gaan doen aan ons Heilig Jaakske hier in de Kerk van St. Jacobus de Meerdere.  Alhoewel het de vorige keer op m'n to do listje stond was het er niet van gekomen en m'n camino liep grandioos mis. Ik ging er halvelings van uit dat Jaak hier één van zijn vingers in de pap had gehad gestoken.  Toeval, noodlot, inbeelding kan ook en dit laatste zelfs meer dan waarschijnlijk maar wie zal het me zeggen ? De kerk, vroeger alle dagen open, is nu nog enkel  open bij misvieringen. Er wordt te veel gepikt naar het schijnt. Ik kon bijgevolg niet binnen om mijne maat te bezoeken. Eigenlijk een heel flauw excuus.  Maar deze keer durfde ik een bezoekje niet meer overslagen en ben ik zondag 14 april langs onze Jacobus geweest. Op een zondag, Palmzondag op de koop toe. Hallucinaties hoogstwaarschijnlijk maar ik meende St. Jacobus  daar op z'n pieddestalleke streng te horen vermanen : " Ha, zedder eindelijk ? ".  En ietske later op een ietwat mildere toon maar toch nog serieus aangeslagen  :  "Zedde ni verlegen, vodden gehad en nu komt ge wel af hé ?". Ja zeg, wat moet ge daar nu op antwoorden ? Ik wist het dus niet en haalde, geslagen door de spreekwoordelijke hand Gods, beduusd m'n schouders op. "Sorry Jaak" ik kon het slechts met moeite prevelen. Jacobus zuchtte eens heel diep, knipperde vervolgens heimelijk met z'n ogen en met een van vergeving uitstralende glimlach wenste hij me het Ultreia. Dat was hetgeen ik horen moest. Daarvoor kwam ik ! Zand erover kon ik uit zijn knipoog en smile opmaken en bijgevolg, althans naar m'n aanvoelen, zijn we nu terug maten ! Maten, zeker en vast maar tot op een zekere hoogte. Ik voel me nog een beetje wat te kort schieten in woorden om hem dit duidelijk te maken. Zijn reputatie als Jacobus Matamoros waarmee hij zich als 'de Morendoder' voor de katholieke kar liet spannen gaat me net iets te ver om ontzag te tonen. Een kar die door de eeuwen heen nooit recht gespoord heeft en in haar zog vernieling, smart en ellende heeft aangericht.  En nu nog steeds rijdt die kar schots en scheef en grift ze diepe en lelijke sporen in fatsoen en moraal ! Daar wringt het nog altijd bij mij en het zal eeuwig blijven wringen veronderstel ik ! Maar goed, ik wil niet zeveren. 

Secundo: Heel de week zat er een grote knoop in m'n zakdoek. De zilveren herdenkingssteentjes van de sterrekindjes Mike en Lily mocht ik zeker niet vergeten. Verleden jaar vond ik echt geen passend plekje om ze neer te leggen. Deze keer komt dit dik in orde. Het is een belofte die ik aan Sanne maakte ! Die hou ik. Ik heb die steentjes bij. 

Na een erg bewogen vlucht vanuit Brussel gevolgd door  een stukje metro bevind ik me vandaag terug op het punt waar ik verleden jaar op m'n camino forfait moest geven omdat m'n ogen schipbreuk hadden geleden. De miserie is geleden en zo goed als achter de rug. Ik neem nu gewoon de draad terug op. Ik zit dus in Porto met andere woorden! Ik ben aangekomen in het Hostal 'The Passenger'. Een zalig hostal pal in het centrum van Porto en middenin het stationsgebouw Sao Bento. Erg mooi want dit station is helemaal in Manuelaanse stijl met mozaïek betegeld. Maar sebiet iets meer over de trip.
Verdorie wat was ik zenuwachtig vandaag !  Niet zozeer voor het lonkende avontuur want ondertussen ken ik wel het klappen van de zweep maar wel omdat ik m'n pelgrimsmaatje Lynn uit Colorado US terug zou mogen ontmoeten. Lynn pelgrimeerde net als ik op de Camino Frances in 2012. Grote stukken heb ik met haar samen gestapt, stap voor stap en voetje voor voetje. Onvergetelijke momenten mocht ik delen met deze lieve dame. Lynn is een fijn tenger dametje maar met ongelooflijk veel pit en branie. Ze nam kleine stapjes aan zulk een stevig tempo dat het me alle moeite kostte om haar bij te kunnen benen. Als International Flight Attendant bij American Airlines heeft ze volgens mij al elk land, in welk continent ook op deze wereldbol, met een bezoek vereerd. In 2015 bracht ze België een bezoekje en logeerde ze enkele dagen bij ons. 
Haar bezoekje heb ik toen geblogd :  Bezoek van Lynn 

Enkele weken geleden stuurde ze me een berichtje met de boodschap dat ze terug een Camino wilde lopen. De eerste weken van april had ze vrij en de Camino Portugués was het perfecte pasmunt bij dat voornemen. Eens in Santiago zou ze terugkeren naar Porto waar ik op 17 april zou aankomen om me na jaren weer te kunnen ontmoeten en misschien nog enkele etappes mee te stappen.
In de hemel, als die tenminste bestaat,  mag een engel dan misschien niks bijzonders zijn, zo beweert George Bernard  Shaw  althans bij m'n intro hierboven.  Bernard Shaw, vrijdenker en destijds als mannelijk pionier op de barricaden staande voor de vrouwenrechten, heeft gelijk maar hier in het aardse tranendal zijn er ook engelen, al zijn ze eerder schaars. Maar ze  bestaan hier wel degelijk en Lynn is zo een engel. Tegelijkertijd is ze een zeer fijne reisgezelle om samen, zij aan zij,  een Camino op gang te trekken. De sterren staan goed en het is alsof ik er tussenin sta  ... jawel, precies temidden in de hemel ... ik zocht even naar m'n woorden !!! 

En kijk, speelt het toeval weer op ? Tiziana , m'n walking buddy van op de Via Lusitana (Lissabon - Porto) en police-officer uit Melbourne down under  in Australië stuurde me nog  een pakkend berichtje. Ik ga voor deze lieve dame ook een steentje leggen. 

Tiziana Cormio Jan - things happen for a reason - I am so glad that you are all better and have this chance to walk again- I will be humbled for your first steps to be for me. I will also start walking in April - I land in Sevillle on 27/04 and start on 30/04- I hear VDLP is more lonely than the Portugese Camino. I can only hope to meet someone as good company as you were to enjoy some meals together with. Buen Camino my friend. Xxd 

Zo, Porto lijkt me niet erg met open armen te willen ontvangen. Een hindernispiste om er 6 maand geleden weg te geraken en nu om er naar toe te gaan. Eerst op weg naar Zaventem een zorgwekkende motorstoring aan onzen Hugo zijn bolide en dan nu een panne met het vliegtuig. Het is 14u en we zijn nog niet weg. Al meer dan 3u vertraging. Ondertussen al op een ander vliegtuig overgestapt, dus ik ben wachtende. Het gaf me wel de tijd om even met Els te bellen om te informeren naar haar fietspanne. In Albecete kon ze terecht voor nieuwe banden. Het parcours was zodanig slecht dat haar banden het opgaven. Ze heeft het zwaar maar toch maalt ze 100km af met de vingers in de neus.

En yep 14u30 airborn ! E 28, een plaats in de staart, dat wiebelt wat meer. Mooie vlucht met veel turbulentie valt er verder te vermelden. Een snurkende Portugese Senora naast me op stoel D28  en op C28 een Amerikaanse dame op leeftijd waarvan ik dacht dat ze dood was gegaan. Pen in de hand te kruiswoordpuzzelen in de Herald Tribune. Helemaal geen beweging meer vast te stellen, voorovergebogen en haar bril scheefgezakt over 1 oor.  Gelukkig, ik vergiste me, ze was in slaap gevallen. Met een lijk op de vlieger zouden we er misschien na de landing ineens nog niet af mogen. Hevige turbulentie en bij het landen regende het in Porto. Rond 5 uur had ik mijn bagage. De metro was vlug gevonden en na een klein uurtje rijden stond ik aan het Sao Bento. En hoera, Lynn was er al. Wat een weerzien zeg ! Ik kan er nog niet van over. Samen een pizzake gaan eten aan de oevers van de Douro. Knap. Heel  Porto loopt vol Politie. De Engelsen, Liverpool komen shotten in Porto. Eén zatlapperderij al in de straten. Lynn had het deze middag al gadegeslagen. Ze kreeg schrik ocharme van die mannen. Ik kruip er nu in. Morgen mn stempel gaan halen in de Sé kathedraal. Zie …. Wat een leven zeg !

Voila kijk eens aan : Ik kan er aan beginnen. Met de app POLARSTEPS kan je, als je wil, volgen : POLARSTEPS, de volg app voor Reizigers