XVII - 40K - Sao Joao da Madeira - Porto - EINDE CAMINHO - HELAAS

Onderweg zijn is ... langzaam maar zeker pelgrim worden en blij en dankbaar
'op weg gaan om te ontdekken' ... wie je bent

                                                                                                                                        Jan Hendrickx 

Om even de twijfel bij m'n geliefde bloglezers weg te nemen geef ik even een kort relaas weer waarom ik ben moeten stoppen. Kijk : 

Een 10-tal dagen na mijn vertrek merkte ik opeens dat er een klein stukje gezichtsveld weg was links onderaan m'n rechteroog. Ik maakte me zo direct geen zorgen en stapte verder voort. Rond 1 september was ineens weer een hapje weg, 3 september werd het de helft en toen ik op 4 septtember opstond was meer dan de helft weg. en ben ik in één trek; 40 paaltjes, tot in Porto doorgestapt. Ik wilde immers Charlotje nog treffen. 

's Avonds naar de spoed waar men oordeelde dat ik dringend geopereerd moest worden. Op 5 september ben ik dan het hospitaal binnengegaan voor opname. Het was ellendig. De taal niet kunnen spreken, van het kastje naar de muur gestuurd worden, de angst om het zicht te verliezen, de letters van je gsm niet kunnen lezen, zelfs m'n wandelgps niet meer kunnen gebruiken en verloren lopen in de straten van Porto ...pfft 

Daar in dat hospitaal moest ik opnieuw getest worden door een dokter. Zelfde resultaat : opereren ! Dat kon vandaag of morgen gebeuren. Maar ... eens gedaan moest je 2 tot 3 weken wachten vooraleer je mag vliegen. Je mocht maar 1 dag in de kliniek blijven en als het misliep met de operatie kon je 14 dagen moeten blijven. Je hebt nazorg nodig en wat ik nu allemaal weet zou dat onmogelijk geworden zijn gezien de gebrekkelijke huisvesting, geen toegang tot vervoer, medicatie plus er alleen voor staan terwijl je zorgbehoevend bent... pffft weeral. 

Voor de reisverzekering moest er dan weer een officiele verklaring komen van de geneesheer en daarvoor moest ik weer 2 uur in de wachtrij gaan staan. Ik was het haar kort tevoren vergeten te vragen. ... pffft. Verrekt daar, ik wil naar huis ! 

Gelukkig met de hulp van m'n zoon Kristof die professioneel bemiddeld heeft tussen de reisverzekering ben ik nog op 5 september 's middags kunnen terugvliegen vanuit Porto naar Zaventem waar hij me opgepikt heeft. 

Gisteren 6 september om 8 uur mocht ik me al aanbieden voor de oogchirurgie. Die is nog dezelfde dag uitgevoerd na uitvoerige testen door topspecialisten. 

Als ik even de medische oogzorg in Portugal afweeg .... pffft. Daar diagnostikeerde men me een loslatend netvlies. Dit verdict kwam er na 1 minuutje onderzoeken. Nee, er zaten 3 scheuren in. Aftandse medische apparatuur versus high tech equipment. Een minachtende en hautaine dokteres die met 'Dottore' diende aangesproken te worden in het Santa Antoniohospitaal in Porto tegenover een vriendelijk en uiterst bekwaam team van medici en verpleegkundigen in het Middelheim ziekenhuis. Krijg ginder maar eens iets voor ! 

Ondertussen ben ik geopereerd en de prognose is voorlopig zeer positief. Het duurt toch nog een 3 tal weken tot ik mijn volledig zicht terug heb. Nu is het behelpen met bril en vergrootglas en een lui oog. We nemen de draad wel terug op als m'n gezicht weer hersteld is ! De klompjes van Sanne moeten nog gedropt worden maar uit Fatima heb ik alvast 2 mooie engeltjes voor haar meegebracht. Ik heb dan toch aan haar en de kindjes gedacht.