18-09-18, 17:18 - Michel Van Daele:
Ow ow ow, hoe goed kan een mens verwend worden, toch zeker nu ik het over het avondmaal heb. Hoe houden de restaurantjes hun broek op? Het cafe/restaurantje was gekoppeld aan onze overnachtingsplaats, want opeens zagen we de vrouw des huizes ook ronddraven in het restaurant. Dit was gelegen zo,n 5 minuutjes stappen van ons overheerlijke bed. We hebben nog maar eens gekozen voor een pelgrimsmenutje en deze keer voelden we ons niet in het kruis getast. Voor 10 schamele eurootjes kregen we een voorgerechtje van tomaten op een bedje van salade, geparfumeerd met azijn. Een hoofdschotel met frietjes en kip voor de ene en varkensvlees voor de andere. Een dessertje (cold cake dus) en een flesje witte huiswijn, die we tot op het streepje netjes verdeeld hebben. Lekker en goedkoop.
Na het avondmaal de kamer terug opgezocht en gevonden ook. Het bed in, heb deze nacht ook nog het licht gezien.
Om 6u wekkie wekkie. Om nog voor 6.30u te vertrekken. We gingen naar de mis gaan om 12u en we moesten nog 16km afhaspelen. Ook nog wat hoogtemetertjes trotseren, dus de vaart er al direct in. Nog 1.30u in den donkere gestapt, wat eigenlijk niet zo leuk is. Je ziet gene.... voor uw ogen. Goed dat we ons hoofdlampje bijhebben. Als de batterij nog goed is natuurlijk. Geen koffie onderweg, dus energie om te stappen uit een appel en wat noten gehaald. En een appelsien. Fatburning noemen ze dat.
Om 10.30u kwamen we aan op het beloofde plein. Veel volk, heel veel volk. De pelgrims komen uit de riolen van zodra je Compostella binnenwandelt. De ene al wat vlotter te been dan de andere. Even vergelijken met onze benen. We klagen niet. Onze rugzak moesten we zo snel als mogelijk op onze luxekamer krijgen deze keer. Een hotelkamer. Sorry voor de basic pelgrims. Voor één keer mag dat. St Jacobus heeft het ons verteld. Het is wel in een klooster en oorspronkelijk hadden we de pelgrimskamer gevraagd maar deze was niet meer vrij, vandaar. Nog ne keer goed slapen.
Morgen vertrekken we voor de laatste 100km. Hopelijk willen onze beentjes nog mee want vandaag hebben we het gevoeld, een iets mindere dag. Morgen gaan we superbenen hebben, toch maar eerst vragen straks aan onze vriend Jacobus. Straks de mis ipv deze mogen. Te lang aanschuiven dachten we. Toch zeker als je naar de verkeerde rij kijkt. Op tijd naar de kerk, hopelijk zien we den botafumero voorbijvliegen, vragen voor goei benen de komende dagen en dan ons avondmaal, douchen en bed in. Het zal weer snel laat worden. Maar gene stress. Dat leer je hier wel. Dit blijven onthouden is de boodschap.
Ow ja, en om nog even terug te komen over het licht dat ik gezien heb deze nacht, wel ik heb het uitgedaan, dit slaapt beter. Tot morgen.
1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten