donderdag 2 mei 2019

Behouden tocht en terugkeer Maatje - FINISH.




De St. Jacobsschelp van voor op jouw fiets. Wat een symboliek ! 1200 km was het vanuit Alicante tot hier in Compostela en nu moet je nog een kleine 800 km terug tot Madrid. Ride on Elizabeth !!! - en zie nu even niet meer om ! Buen Camino lieve maat ... hou het alsjeblieft veilig en geniet nog ten volle van je Camino. Beleef hem en geniet intens van de vrijheid die de jouwe is en omarm het geluksgevoel dat je hierbij overvalt. Viaja ahora, mi mejor amigo y gracias por el maravilloso tiempo que pasamos juntos.


Deze morgen is Els dus vertrokken met haar fiets richting Madrid. Dit was echt een samenzijn om lang te gedenken of zelfs één om nooit te vergeten. Wat een kanjer. 

Het was vroeg dag. Om 7u kweelde Gilbert O' Sullivan zijn Nothing Rhymed uit de I-phone van Els. Opstaan en aanpelsen. Een halfuurtje later was ze gepakt en gezakt om te vertrekken. Een goeie 70 km had ik voor haar uitgetekend en viel er te fietsen maar het zou me niet verwonderen dat ze tot aan de voet van de O' Cebreiro zou doorgepeddeld hebben. Later kwam ik te weten dat het rond de 100 paaltjes draaide. Portomarin, de pelgrimsstad waar er resten van de vroegere stad op de bodem van de rivier waar te nemen vallen. Ontzagwekkende natuurpracht daar in Galicië. 

En wat mij betreft .... Mooie liedjes duren niet lang dus terug nu naar het leven van Jan Modaal. Ikzelf trok de deur van het hostal dicht om 8u15. Even de panaderia voor een koffiekoek en vandaar naar het Praza de Galicia waar de autobussen voor het vliegveld vertrekken. 9u de bus, 9u45 het vliegveld, veel te vroeg want het boardingticket kon pas om 11u30 verkregen worden. 13u40 de vlieger op en de gate ging pas open om 11u30. En nu vlieg ik boven de wolken zie, het ziet er maar grijs uit daar beneden. Plezant om te weten is dat Polar Steps je vliegtuigtraject registreert tijdens de vlucht. Ook al staat je I-Phone in vliegtuigstand, je kan blijven volgen waar je bent. Eens geland is het avontuurtje voorbij. Hugo, onze stapmaat heeft aangeboden me op te vissen in Zaventem. Hij stond al paraat aan de exit. Tof dat je op zulke mannen mag rekenen. En ongevraagd. Reuzegasten zijn het !!! Nee punt !   
Ondertussen ben ik terug thuis. Beetje verweesd tussen wederhelft en nageslacht. Beetje moe en een tikkeltje heimwee. Voldaan zeker maar vooral tevreden dat we het nog maar eens voor mekaar hebben gekregen. 




Geen opmerkingen: