Het werd min of meer een pechdag. Goed voor Els haar aparte rapportering. Een vriend haars wil geïnformeerd blijven over ellende en miserie op een Camino. Dit uiteraard met een humoreske kwinkslag. Min of meer ontging het ons dat het 1 mei, feestdag was. Het begon al met het voor de deur te staan van het bakkertje en de kroeg voor onze koffie. Dan maar naar de statie voor een treinreisje naar Vigo. Ja, in Spanje heb je zitplaatsreservatie op de trein. Nee, jammer. De eerste trein naar Vigo, die binnen 10 minuutjes zou vertrekken was volgeboekt. Voor een volgende moesten we meer dan 2 uur wachten. Tja, dat loonde niet meer. Wat als we eens naar Ourense zouden sporen ? Bijna 60€, jawadde. Dan bleven we beter daar in Santiago. Een museumke links of rechts was een valabel alternatief. Wat dacht je van het pelgrimsmuseum ? Hop daarheen. Gesloten. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om me even ervan te vergewissen hoe ik morgen met het openbaar vervoer tot aan mijne vlieger geraak. Dat is me dan toch gelukt.
Het museum van de kathedraal bracht dan toch het nodige soelaas. En dat was ook de moeite. Een 13de eeuwse Mateo, steenkapper van stiel, werd er uitbundig om zijn verdiensten in de bloemetjes gezet. Knap dat werk ! Ik heb er wat fotokes van getrokken. Ook was het tof om naar boven te kunnen klimmen en van op een gaanderij het plein waar de pelgrims toekomen te overschouwen. Indrukwekkend. Hoe die mannen in de Middeleeuwen zo'n kathedraal hebben kunnen bouwen spreekt tot de verbeelding. Een titanenwerk en weten dat je nooit het eindresultaat zal te zien krijgen. Dat moet toch frustrerend geweest zijn !
Ik had me er nog zo op verheugd om een visschoteltje te verhapschansen deze avond daar in Vigo aan de zee, dus dit ook weeral nada à la plancha. Maar driewerf hoera, we hebben een cosy visrestaurantje gevonden. Reservatie en al in de pocket. We sluiten daarmee in stijl het geweldige samenzijn af. Ik sluit dan ook hier voorlopig af. Nu, toch nog vlug een pechgevalletje melden : De band van Els haar fiets was weer fit. Het is een recalcitrante recidivist dat vehikel. Ik kan haar haat-liefde verhouding met dat stalen ros begrijpen. Enerzijds er plezier aan beleven en anderszijds vloeken als hij het laat afweten. Maar ondertussen is die ook weer hersteld en genezen.
Wel, dit waren weeral onvergetelijke hoogdagen. Vuurwerk op muziek ! Een harmonieuze compositie van verbondenheid met de natuur en haar pracht, innige vriendschap met een geweldige vriendin. Niet te vergeten het onverklaarbare geluksgevoel dat zo'n camino je geeft waarschijnlijk vanwege de energie die ervan uitstraalt. Dit alles wordt hier en daar overgoten met een spiritueel dipsausje. Jammer dat het weeral voorbij is. Maar er komen er nog.
https://photos.app.goo.gl/yFZ2NqDqoNpgG9866
Het museum van de kathedraal bracht dan toch het nodige soelaas. En dat was ook de moeite. Een 13de eeuwse Mateo, steenkapper van stiel, werd er uitbundig om zijn verdiensten in de bloemetjes gezet. Knap dat werk ! Ik heb er wat fotokes van getrokken. Ook was het tof om naar boven te kunnen klimmen en van op een gaanderij het plein waar de pelgrims toekomen te overschouwen. Indrukwekkend. Hoe die mannen in de Middeleeuwen zo'n kathedraal hebben kunnen bouwen spreekt tot de verbeelding. Een titanenwerk en weten dat je nooit het eindresultaat zal te zien krijgen. Dat moet toch frustrerend geweest zijn !
Ik had me er nog zo op verheugd om een visschoteltje te verhapschansen deze avond daar in Vigo aan de zee, dus dit ook weeral nada à la plancha. Maar driewerf hoera, we hebben een cosy visrestaurantje gevonden. Reservatie en al in de pocket. We sluiten daarmee in stijl het geweldige samenzijn af. Ik sluit dan ook hier voorlopig af. Nu, toch nog vlug een pechgevalletje melden : De band van Els haar fiets was weer fit. Het is een recalcitrante recidivist dat vehikel. Ik kan haar haat-liefde verhouding met dat stalen ros begrijpen. Enerzijds er plezier aan beleven en anderszijds vloeken als hij het laat afweten. Maar ondertussen is die ook weer hersteld en genezen.
Wel, dit waren weeral onvergetelijke hoogdagen. Vuurwerk op muziek ! Een harmonieuze compositie van verbondenheid met de natuur en haar pracht, innige vriendschap met een geweldige vriendin. Niet te vergeten het onverklaarbare geluksgevoel dat zo'n camino je geeft waarschijnlijk vanwege de energie die ervan uitstraalt. Dit alles wordt hier en daar overgoten met een spiritueel dipsausje. Jammer dat het weeral voorbij is. Maar er komen er nog.
https://photos.app.goo.gl/yFZ2NqDqoNpgG9866
Geen opmerkingen:
Een reactie posten