Blog, boeken dicht nu !

Deze Caminho behoort nu tot het verleden. Helaas ja,  maar ik mag terugblikken op een pelgrimstocht die net zoals de vorigen weeral een enorme persoonlijke verrijking inhield. Dit ondanks de tegenslag die ik onderweg in Porto opliep.

Prachtige vriendschappen van weleer zag ik verzilverd, Al uit Oregon waarmee ik de La Plata liep, Philiep een ex-collega die me geheel onverwacht in Lissabon kwam opzoeken, Lynn waarmee ik de Frances liep en die me in Porto opzocht nadat ze haar Costal had gelopen en dan nog enkele trails met me meeliep. En vooral niet te vergeten m'n soulmate Els. Het vermelden waard zijn de nieuwe ontmoetingen die op zich hebben geleid tot vernieuwde inzichten in onze complexe maatschappij. Vooral de ontmoetingen met jonge mensen zoals onder meer Cristiana uit Braga en Iris uit Lissabon, Jana uit Slowakije zorgden voor een verfrissende kijk op de lifestyle van de jongere generaties.  Dankbaar hiervoor ben ik, het wapent me tegen de verzuring van gedachten en levensvreugde die het ouder worden al wel eens durft teweegbrengen. Ik ben een tevreden mens.

Op deze tocht werden er veel fotootjes getrokken. Het éne al wat beter dan het andere. Ik geef hieronder een link (evt openen in nieuw venster) naar Google Photos met het volledige album. 

https://photos.app.goo.gl/NqZBjdLKgb6gE9fE8

Behouden tocht en terugkeer Maatje - FINISH.

De St. Jacobsschelp van voor op jouw fiets. Wat een symboliek ! 1200 km was het vanuit Alicante tot hier in Compostela en nu moet je nog een kleine 800 km terug tot Madrid. Ride on Elizabeth !!! - en zie nu even niet meer om ! Buen Camino lieve maat ... hou het alsjeblieft veilig en geniet nog ten volle van je Camino. Beleef hem en geniet intens van de vrijheid die de jouwe is en omarm het geluksgevoel dat je hierbij overvalt. Viaja ahora, mi mejor amigo y gracias por el maravilloso tiempo que pasamos juntos.

Deze morgen is Els dus vertrokken met haar fiets richting Madrid. Dit was echt een samenzijn om lang te gedenken of zelfs één om nooit te vergeten. Wat een kanjer. 

Het was vroeg dag. Om 7u kweelde Gilbert O' Sullivan zijn Nothing Rhymed uit de I-phone van Els. Opstaan en aanpelsen. Een halfuurtje later was ze gepakt en gezakt om te vertrekken. Een goeie 70 km had ik voor haar uitgetekend en viel er te fietsen maar het zou me niet verwonderen dat ze tot aan de voet van de O' Cebreiro zou doorgepeddeld hebben. Later kwam ik te weten dat het rond de 100 paaltjes draaide. Portomarin, de pelgrimsstad waar er resten van de vroegere stad op de bodem van de rivier waar te nemen vallen. Ontzagwekkende natuurpracht daar in Galicië. 

En wat mij betreft .... Mooie liedjes duren niet lang dus terug nu naar het leven van Jan Modaal. Ikzelf trok de deur van het hostal dicht om 8u15. Even de panaderia voor een koffiekoek en vandaar naar het Praza de Galicia waar de autobussen voor het vliegveld vertrekken. 9u de bus, 9u45 het vliegveld, veel te vroeg want het boardingticket kon pas om 11u30 verkregen worden. 13u40 de vlieger op en de gate ging pas open om 11u30. En nu vlieg ik boven de wolken zie, het ziet er maar grijs uit daar beneden. Plezant om te weten is dat Polar Steps je vliegtuigtraject registreert tijdens de vlucht. Ook al staat je I-Phone in vliegtuigstand, je kan blijven volgen waar je bent. Eens geland is het avontuurtje voorbij. Hugo, onze stapmaat heeft aangeboden me op te vissen in Zaventem. Hij stond al paraat aan de exit. Tof dat je op zulke mannen mag rekenen. En ongevraagd. Reuzegasten zijn het !!! Nee punt !   
Ondertussen ben ik terug thuis. Beetje verweesd tussen wederhelft en nageslacht. Beetje moe en een tikkeltje heimwee. Voldaan zeker maar vooral tevreden dat we het nog maar eens voor mekaar hebben gekregen. 

Samen in Santiago - Laatste dag

Het werd min of meer een pechdag. Goed voor Els haar aparte rapportering. Een vriend haars wil geïnformeerd blijven over ellende  en miserie op een Camino. Dit uiteraard met een humoreske kwinkslag. Min of meer ontging het ons dat het 1 mei, feestdag was. Het begon al met het voor de deur te staan van het bakkertje en de kroeg voor onze koffie.  Dan maar naar de statie voor een treinreisje naar Vigo. Ja, in Spanje heb je zitplaatsreservatie op de trein. Nee, jammer. De eerste trein naar Vigo, die binnen 10 minuutjes zou vertrekken was volgeboekt. Voor een volgende moesten we meer dan 2 uur wachten. Tja, dat loonde niet meer. Wat als we eens naar Ourense zouden sporen ? Bijna 60€, jawadde. Dan bleven we beter daar in Santiago. Een museumke links of rechts was een valabel alternatief. Wat dacht je van het pelgrimsmuseum ? Hop daarheen. Gesloten. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om me even ervan te vergewissen hoe ik morgen met het openbaar vervoer tot aan mijne vlieger geraak. Dat is me dan toch gelukt.
Het museum van de kathedraal bracht dan toch het nodige soelaas. En dat was ook de moeite. Een 13de eeuwse Mateo, steenkapper van stiel, werd er uitbundig om zijn verdiensten in de bloemetjes gezet. Knap dat werk ! Ik heb er wat fotokes van getrokken. Ook was het tof om naar boven te kunnen klimmen en van op een gaanderij het plein waar de pelgrims toekomen te overschouwen. Indrukwekkend. Hoe die mannen in de Middeleeuwen zo'n kathedraal hebben kunnen bouwen spreekt tot de verbeelding. Een titanenwerk en weten dat je nooit het eindresultaat zal te zien krijgen. Dat moet toch frustrerend geweest zijn !  
Ik had me er nog zo op verheugd om een visschoteltje te verhapschansen  deze avond  daar in Vigo aan de zee, dus dit ook weeral nada à la plancha. Maar driewerf hoera, we hebben een cosy visrestaurantje gevonden. Reservatie en al in de pocket. We sluiten daarmee in stijl het geweldige samenzijn af. Ik sluit dan ook hier voorlopig af.  Nu, toch nog vlug een pechgevalletje melden : De band van Els haar fiets was weer fit. Het is een recalcitrante recidivist dat vehikel. Ik kan haar haat-liefde verhouding met dat stalen ros begrijpen. Enerzijds er plezier aan beleven en anderszijds vloeken als hij het laat afweten. Maar ondertussen is die ook weer hersteld en genezen. 

Wel, dit waren weeral onvergetelijke hoogdagen. Vuurwerk op muziek ! Een harmonieuze compositie van verbondenheid met de natuur en haar pracht, innige vriendschap met een geweldige vriendin. Niet te vergeten het onverklaarbare geluksgevoel dat zo'n camino je geeft waarschijnlijk vanwege de energie die ervan uitstraalt. Dit alles wordt hier en daar overgoten met een spiritueel dipsausje. Jammer dat het weeral voorbij is.  Maar er komen er nog. 

https://photos.app.goo.gl/yFZ2NqDqoNpgG9866