Wat ik vergeten te melden ben is dat er elke dag 15 pelgrims mogen gaan eten in de Paradores. De 15 eerstaangekomen vallen in de prijzen. Als je 3 keer Santiago hebt gelopen en je komt bij de 15 eerste aan mag je er zelfs overnachten. Voor zowel Els als ik was dit de 3de keer. Gisteren hebben we deze geste verzilverd en zijn we languit in dit superdeluxe hotel gaan overnachten. Massage, bubbelbaden, somptueuze diners met sjampieter, oesters (jawel Ostendaises) en kaviaar (beluga, de duurste die er is). Zelfs een major domus werd ons toegewezen om ons te bedienen op onze wenken. Dit even terzijde vermeld als weetje voor m'n stapvrienden. We hebben genoten van dit rijkeluisleventje. Eigenlijk ben ik een beetje beschaamd om hierin als pelgrim zijnde te hebben toegestemd. Soit, voor éne keer ...
Ons dagprogramma werd dan weer eerder sober aangevat. Een bezoekje aan het Seminar Menor waar er zo een 2 à 300 pelgrims geherbergd worden was het eerste punt. Een gigantisch gebouw is het met een uitgebreide infrastructuur. Grote slaapzalen, aparte kamertjes, eetzalen en zelfs een supermarktje. Daarna diende de planning op punt gesteld voor Els haar terugkeer in functie van hoogtemeters, afstand en slaapplaats. Daar kruipt wat rekenwerk in. Zeker de klim naar het Cruz de Ferro op het hoogste punt van de Frances vzn 1400m houdt een gestage klim van 13km in aan 10 % stijgingspercentage. Als ervaren fietster weet ze dat ze fysiologisch zout zal moeten innemen om niet te bezwijken. Het is een heel rekenwerk om de zware stukken op het juiste tijdstip in te schatten en te plannen. Maar dat lukt wel voor een tijger.
Beetje vreemd voor in Spanje te zitten en daarbij voor de 2de keer een Turk binnen te wippen om te gaan eten. Maar het eten is goed en prijselijk.
Ook de kathedraal zelf werd bezocht. Restauraties aan de middenbeuk laten niet toe dat er missen worden opgedragen. De botafumeiro staat dus met andere woorden even aan den dop.
Verder nog wat rondgewandeld in het historisch centrum, de kaartjes en postzegels, een drankje enz… je kent dat wel. Als dagafsluiter werf het een pizza bij een Italiaan. Tijdens dit dineetje kwam er nog een Hollands koppel aangewaaid, die waren met hun zeilboot ergens in de geburen aangemeerd en brachten een stadsbezoekje. Morgen zoeken we de grootste vissershaven van Europa te bezoeken dus vroegen we of ze niet per ongeluk naar Vigo zeilden ? Nee, dat kon niet. Bovendien, duidelijk aanvoelbaar, de elitaire latten lagen verre van gelijk in dit gezelschap. Even later kwamen er nog 2 dames uit Groningen iets drinken aan onze tafel. Die hadden de Portuguès gelopen. Sympathieker dit keer want nu lagen die latten toch iets gelijker. Maar jeetje, wat is dat toch een leuk taaltje van die Belgen. Ik alleen dus tussen 5 Nederlanders. Alles went echter 😊.
